- laudabile
- laudābĭlis, e, adj. [laudo], to be praised, praiseworthy, laudable (class. and freq.).I.Lit.:II.
laudabile est, quod conficit honestam et praesentem et consequentem commemorationem,
Auct. Her. 3, 4, 7:honestum, etiam si a nullo laudetur, natura esse laudabile,
Cic. Off. 1, 4, 14:vita,
id. Lael. 7, 23:orationes,
id. Brut. 95, 325; cf.oratores,
id. ib. 97, 333:vir erga rempublicam, Treb. Poll. Trig. Tyr. 32, 2: civis,
Quint. 12, 1, 41; 3, 6, 84:carmen,
Hor. A. P. 408:fides,
Ov. Tr. 5, 14, 35:in Rutilo luxuria est: in Ventidio laudabile nomen sumit,
Juv. 11, 22.— As subst.: laudābĭle, is, n., the praiseworthy, Auct. Her. 3, 4, 7.— Comp.:vitae ratio laudabilior,
Cic. Rep. 3, 3, 6:(voluptas) melioremne efficit aut laudabiliorem virum?
id. Par. 1 fin:multo modestia post victoriam, quam ipsa victoria, laudabilior,
Liv. 36, 21.—Transf., valuable, precious, excellent (post-Aug.):mel,
Plin. 11, 15, 15, § 38:terra,
id. 17, 4, 3, § 28.— Comp.:laudabilius vinum,
Plin. 14, 3, 4, § 36.— Hence, adv.: laudābĭlĭter, in a praiseworthy manner, praiseworthily, laudably, ad recte, honeste, laudabiliter, postremo ad bene vivendum, Cic. Tusc. 5, 5, 12:laudabiliter ac placabiliter propitiandi judices,
by flattering expressions, Gell. 7, 3.— Comp.:laudabilius,
Val. Max. 5, 1, 2 ext.; 5, 4, 3.— Sup. of the adj. and adv. appear not to occur.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.